Decyzja z dnia 07 października 2011
Łomża , dnia 07 października 2011r.
SKO.0814/GP//683/2011
D E C Y Z J A
Na podstawie art. 158 § 1 w zw. z art. 157 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 98 , poz.1071 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży w składzie orzekającym:
Przewodniczący: Janusz Krajewski
Członkowie: Jadwiga Piaścik (spr.)
Karolina Modzelewska
po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 07 października 2011r. wniosku Elżbiety i Ryszarda Kaźmierczak o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 05 października 2010r., nr SKO.0814/GP/732/2010, utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta Zambrów z dnia 01 września 2010r. nr GP.73311-6/10 ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej, na terenie obejmującym działkę nr 2667/1 położoną przy ul. Podleśnej w Zambrowie
- odmawia stwierdzenia nieważności ww. decyzji.
U z a s a d n i e n i e
Wnioskiem z dnia 5 stycznia 2011r. Elżbieta i Ryszard Kaźmierczak wystąpili o stwierdzenie nieważności ww. ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 05 października 2010r. , utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta Zambrów z dnia 01 września 2010r. nr GP.73311-6/10, ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej, na terenie obejmującym działkę nr 2667/1, położoną przy ul. Podleśnej w Zambrowie. Decyzja nie została zaskarżona do sądu administracyjnego przez żadną ze stron, wobec tego stała się prawomocna.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży decyzją z dnia 16 lutego 2011r. nr SKO.0814/GP/55/2011 odmówiło stwierdzenia nieważności powyższej decyzji. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy decyzją z dnia 14 marca 2011r. nr SKO.0814/GP/248/2011 utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 16 lutego 2011r..
Na skutek skargi Elżbiety i Ryszarda Kaźmierczak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 30 czerwca 2011r. sygn. akt II SA/Bk 228/11 uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 14 marca 2011r., jak i poprzedzającą jej wydanie decyzję Kolegium z dnia 16 lutego 2011r..
Sąd stwierdził naruszenie formalne polegające na braku wyłączenia członka składu SKO rozpoznającego sprawę w postępowaniu odwoławczym w sprawie dotyczącej stwierdzenia nieważności tej decyzji. Stwierdzenie naruszenia formalnego skutkowało tym, że Sąd nie odniósł się do zarzutów merytorycznych skargi. Kolegium zostało zobowiązane do ponownego rozpoznania sprawy w takim składzie orzekającym, aby nie znaleźli się w nim członkowie tego organu, którzy wydali decyzję ostateczną.
We wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji SKO z dnia 5 października 2010r. wnioskodawcy zarzucili decyzji naruszenie:
- art. 7,8,9,11 i 107 § 3 K.p.a., poprzez niewyjaśnienie sposobu ustalania i kwalifikowania inwestycji z uwagi na brak wytłumaczenia poszczególnych pojęć takich jak: „wzdłuż wiązki promieniowania”, „miejsca dostępne”, brak objaśnienia sposobu ustalania odległości od środka elektrycznego anteny, brak udowodnienia, iż organ samodzielnie dokonywał tych ustaleń, czy też dokonał tego na podstawie dokumentu pozaadministracyjnego przedłożonego przez inwestora,
-art. 2 oraz art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 6 i 107 § 1 K.p.a., oraz w związku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko ( Dz. U. z 2004r. Nr 257, poz. 2573 ze zm.) – poprzez zastosowanie w decyzji całego aktu prawnego, którego nie można stosować,
- ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko ( Dz. U. Nr 199, poz. 1227) – poprzez niewskazanie przepisów , z których wynika , jakie wymogi musi spełniać wniosek inwestora, oraz naruszenia art. 63 ust. 1 i ust. 2 poprzez niewydanie postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu,
- § 5 pkt. 1 lit. b/ rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. – poprzez odstąpienie od zbadania zjawiska kumulacji pól elektromagnetycznych (PEM).
W uzasadnieniu wniosku podano, że decyzję dyskwalifikuje brak przepisów ustawy z dnia 3 października 2008r., oraz konkretnej jednostki prawnej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, w składzie wyznaczonym stosownie do zaleceń Sądu , rozpoznając ponownie sprawę zważyło , co następuje:
Zgodnie z art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:
1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości,
2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa,
3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną,
4) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie,
5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały,
6) W razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą,
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.
Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą winno być ustalenie, czy dana decyzja dotknięta została jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., a nie ponowne rozpoznanie sprawy co do istoty, jak w postępowaniu odwoławczym, (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 22 maja 1987 r., IV SA 1062/86, ONSA 1987 r., nr 1, poz. 35 i z dnia 28 maja 1985 r., I SA 89/85, GAP 1987, nr 23, s. 43).
Mając na uwadze ramy wniosku oraz opisany wyżej zakres postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji kwestią zasadniczą dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest ustalenie, czy rozstrzygnięcie zawarte w decyzji SKO z dnia 5 października 2010r. pozostaje w rażącej sprzeczności z przepisami prawa, wskazanymi we wniosku, czyli że w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Należy przy tym zauważyć, że sami wnioskodawcy uzasadnili wniosek naruszeniem prawa , nie nazywając go wprost „rażącym naruszeniem” prawa.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymując w mocy w postępowaniu odwoławczym decyzją z dnia 5 października 2010r. decyzję organu I instancji wykazało, że ta decyzja jest prawidłowa, a także prawidłowo zostało przeprowadzone postępowanie poprzedzające jej wydanie, zaś odwołanie nie było zasadne.
Rozpatrując ponownie wniosek o stwierdzenie nieważności własnej decyzji Kolegium ustaliło, że decyzja nie jest dotknięta żadną z wad wymienionych w art. 156 § 1 K.p.a.. Decyzja organu odwoławczego została wydana w oparciu o właściwą podstawę prawną , nie jest nową decyzją ustalającą warunki zabudowy, lecz jedynie stwierdza, że decyzja organu I instancji pozostaje w mocy wobec braku podstaw do jej uchylenia. W zakresie naruszenia tą decyzją wskazanych we wniosku przepisów prawa ustalono, co następuje:
Postępowanie Burmistrza Miasta Zambrów zostało przeprowadzone na podstawie i zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, odnoszącymi się do lokalizacji inwestycji celu publicznego ( tj. art.50 ust. 1, art. 52 ust. 1, art. 53 i 54). Wydana przez ten organ decyzja nie narusza przepisów szczególnych wymienionych w pkt 2 decyzji, w tym przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko ( Dz. U. z 2004r. Nr 257, poz. 2573 ze zm.), wskazanego we wniosku o stwierdzenie jej nieważności.
Zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 2 lit c/ ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać m.in. określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko.
O zakwalifikowaniu planowanych przedsięwzięć inwestycyjnych do mogących zawsze lub potencjalnie oddziaływać na środowisko rozstrzyga ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko.
Stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 października 2003r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów ( Dz. U. Nr 192, poz. 1883), na podstawie kwalifikacji przeprowadzonej przez specjalistę systemów ochrony atmosfery w oparciu o parametry techniczne inwestycji zawarte we wniosku inwestora prawidłowo uznano, że rozpatrywana stacja nie zalicza się do przedsięwzięć , dla których jest wymagane lub może być wymagane sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko, a więc nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia.
Sprawa była prowadzona na wniosek inwestora i to on miał obowiązek zadbać o to, aby mające w sprawie znaczenie dowody takie jak dodatkowe opinie dla niego korzystne, zostały zaliczone do materiału dowodowego ( zob. wyrok NSA z dnia 11 maja 2010 r., II OSK 838/09). Sposób kwalifikowania inwestycji został opisany zarówno w decyzji Burmistrza Miasta Zambrów, jak też w decyzji Kolegium z dnia 5 października 2010r., w której został dodatkowo uszczegółowiony. W związku z tym nie można uznać, że skarżona decyzja narusza przepisy art. 7,8,9, 11 i 107 § 3 K.p.a.
Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko ( Dz. U. Nr 199.poz. 1227 ze zm.). procedurę ocen oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko przeprowadza się w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wobec tego że , jak wskazano wyżej, inwestycja nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, niezasadny jest podnoszony przez wnioskodawców zarzut naruszenia art. 63 tej ustawy, poprzez niewydanie postanowienia o braku konieczności sporządzenia raportu. Wbrew zarzutowi skargi ustawa ta nie ma także zastosowania do określenia wymogów wniosku inwestora. Jak podano wyżej wymogi dotyczące wniosku określone są przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Uwzględniając powyższe Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że żądanie stwierdzenia nieważności decyzji tego organu z dnia 5 października 2010r. nr SKO.0814/GP/732/2010, utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza Miasta Zambrów, nie zasługuje na uwzględnienie, dlatego orzekło jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Strona niezadowolona z rozstrzygnięcia ma prawo wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży , w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia
Przewodniczący: Janusz Krajewski
Członkowie: Jadwiga Piaścik (spr.)
Karolina Modzelewska
O t r z y m u j ą:
1. PP. Elżbieta i Ryszard Kaźmierczak
ul. Mickiewicza 3, 18-300 Zambrów
2. P. Tadeusz Żądło – pełnomocnik P4 Sp. z o.o.
ul. Okopowa 10/3 , 20-022 Lublin
3. P. Agnieszka Kossakowska
4. P. Anna Maria Kossakowska
5. P. Karolina Kossakowska
ww. zam. ul. Żytnia 46, 18-300 Zambrów
6. P. Urszula Kossakowska
7. P. Krzysztof Kossakowski
ww. zam. ul. Białostocka 20d/12a, 18-300 Zambrów
8. P. Katarzyna Zaniewska
ul. Waszyngtona 22a/59 , 15-280 Białystok
9. Burmistrz Miasta Zambrów
10. Ogłoszenie w BIP SKO w Łomży
11. a / a
