Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży

Łomża, dnia 4 października 2013 r.



SKO.433/83/2013



D E C Y Z J A



Na podstawie art. 158 § 1 i § 2 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2013r., poz. 267) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży w składzie :



przewodniczący -  Grzegorz Leszczyński (spr.)

członkowie        -  Anna Magdalena Zawadzka

-  Karolina Modzelewska



po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 4 października 2013r. wniosku Krzysztofa Stasiewicza o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Rajgrodu z dnia 5 lutego 2010r., nr P.P.7331-5/10 w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego.



1)    stwierdza wydanie decyzji Burmistrza Rajgrodu z dnia 5 lutego 2010r. nr P.P.7331-5/10  z naruszeniem prawa;

2)    odmawia stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji z uwagi na upływ 12 miesięcy od dnia jej doręczenia i ogłoszenia.



U Z A S A D N I E N I E



Decyzją z dnia 5 lutego 2010r. nr P.P. 7331-5/10 Burmistrz Rajgrodu ustalił na wniosek Stowarzyszenia Yacht Club „Arcus” z siedzibą w Łomży, lokalizację inwestycji celu publicznego dla zamierzenia polegającego na przebudowie pomostu i nabrzeża służącego do cumowania i obsługi jachtów żaglowych do slipowania jachtów, montażu nowych punktów oświetlenia, montażu stanowisk do pobierania prądu, umocnieniu odcinka nabrzeża ścianką szczelną oraz wykonaniu przyłączy elektrycznych w ramach „Witalizacji integracyjnego ośrodka turystyki, odnowy i rehabilitacji osób niepełnosprawnych w zakresie żeglarstwa, kajakarstwa oraz zimowych sportów nizinnych w Rajgrodzie przewidziane do realizacji na terenie obejmującym działki nr 1/1, 544, 63/10, 63/38, 63/44 i 63/45 położonych w Rajgrodzie.

W dniu 28 grudnia 2010r. Krzysztof Stasiewicz zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa,, o stwierdzenie nieważności wspomnianej decyzji ostatecznej.                    W ocenie wnioskodawcy decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, albowiem Burmistrz Rajgrodu nie zawiadomił stron o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, ani                       w drodze obwieszczenia, ani w sposób zwyczajowo przyjęty, ponadto błędnie przyjął, iż inwestycja określona we wniosku stanowi inwestycję celu publicznego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży decyzją z dnia 8 lutego 2011r. nr SKO.0814/GP/81/2011 odmówiło stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia Kolegium w pierwszej kolejności wyjaśniło, że stwierdzenie nieważności decyzji może mieć miejsce wyłączenie w przypadkach określonych w art. 156 § 1 kpa. Przez rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa należy natomiast rozumieć taką sytuację, kiedy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu i wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia obowiązującego prawa. Odnosząc się do zarzutów strony Kolegium wyjaśniło, iż katalog inwestycji celu publicznego wymienia art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami i należą do niego  m.in. budowa i utrzymywanie publicznych obiektów sportowych. Inwestycją  celu publicznego jest działanie o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, bez względu na to, czy inwestorem jest podmiot publiczny, czy prywatny. W ocenie Kolegium wnioskowana inwestycja realizuje cel publiczny, albowiem służyć będzie ogółowi żeglarzy i stosunkowo wąskiej grupie niepełnosprawnych członków wspólnoty ponadlokalnej. Odnosząc się z kolei do zarzutów natury procesowej Kolegium przyznało rację wnioskodawcy, iż organ wydający kwestionowaną decyzję naruszył art. 53 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ale uchybienie to nie jest podstawą do stwierdzenia nieważności decyzji.

W dniu 23 lutego 2011r. Krzysztof Stasiewicz zwrócił się ponownie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy i zmianę decyzji z dnia 8 lutego 2011r. Kwestionowanej decyzji zarzucił: 1) naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy tj. art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 6 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami poprzez przyjęcie, iż opisane na wstępie zamierzenie inwestycyjne stanowi inwestycję celu publicznego; oraz 2) naruszenie  art. 156 § 1 pkt 2 kpa w związku z art. 61 § 1 i § 2 kpa w związku z art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy Burmistrz Rajgrodu wszczął postępowanie w przedmiocie ustalenia lokalizacji celu publicznego pomimo braku wyraźnego żądania strony o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży decyzją z dnia 17 marca 2011r. nr SKO.0814/GP/244/2011 utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie, wskazując iż zarzuty podniesione we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy są niezasadne. W ocenie Kolegium kwestionowana w przedmiotowym postępowaniu – decyzja nie jest dotknięta sankcją nieważności z art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Powołując się na art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami organ wyjaśnił, iż opisana na wstępie inwestycja została prawidłowo zakwalifikowana do kategorii inwestycji celu publicznego, albowiem służyć będzie ono ogółowi żeglarzy i stosunkowo wąskiej grupie niepełnosprawnych – członków wspólnoty ponadlokalnej. Odnosząc się do pozostałych zarzutów organ przyznał rację stronie skarżącej, iż doszło do uchybień formalnych, polegających na nienależytym powiadomieniu o wszczęciu i o zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie lokalizacji celu publicznego, zaś podmioty, którym przysługuje status strony zawiadomił poprzez umieszczenie zawiadomienia na stronie internetowej BIP Urzędu Miejskiego w Rajgrodzie i na tablicy ogłoszeń Urzędu. Podobnie postąpił z zawiadomieniem od decyzji kończącej postępowanie. Tymczasem, jak wynika z  art. 53 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji kończącej postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. W aktach postępowania brak jest natomiast jakiegokolwiek dowodu, że tego rodzaju upublicznienie informacji miało miejsce. Uchybienie to nie było jednak, zdaniem Kolegium rażącym naruszeniem prawa. Odpowiadając z kolei na zarzut wszczęcia postępowania w przedmiocie ustalenia lokalizacji celu publicznego pomimo braku wyraźnego żądania strony, Kolegium stanęło na stanowisku, iż w przedmiotowej sprawie można przyjąć, że taki dorozumiany wniosek inwestor złożył. Wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego mieści się, bowiem w toku niezbędnego postępowania administracyjnego zmierzającego do rozstrzygnięcia pierwotnego wniosku strony. Burmistrz Rajgrodu winien niewątpliwie wezwać inwestora do złożenia wniosku na piśmie, a zaniechując tego naruszył prawo, jednakże, zdaniem organu, nie jest to rażące naruszenie i nie może prowadzić do stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa.

Na powyższą decyzję z dnia 8 lutego 2011r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wywiódł Krzysztof Stasiewicz, zarzucając jej naruszenie art. 156 § 1pkt 2 kpa w zw. z art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 6 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez przyjęcie, że planowana inwestycja, stanowi inwestycję celu publicznego, tj. publiczny obiekt sportowy, art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 61 § 1 oraz § 2 kpa w zw. z art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy Burmistrz Rajgrodu wszczął postępowanie w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz pomimo tego, że wniosek o wydanie warunków zabudowy nie został w ogóle złożony z uwagi na brak należytej reprezentacji osoby prawnej, jaką jest stowarzyszenie Yacht Club „Arcus” nadto zarzucono naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 53 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.          

Po rozpoznaniu skargi Krzysztofa Stasiewicza Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt II SA/Bk 322/11 uchylił  decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z dnia 17 marca 2011r., jak i poprzedzającą jej wydanie decyzję Kolegium z dnia 8 lutego 2011r. WSA w Białymstoku wskazał, że zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kpa organ stwierdza nieważność decyzji, która została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Przesłanka ta może dotyczyć zarówno przepisów materialnych, jak i procesowych. Przypisanie decyzji wady nieważności w przypadku naruszenie przepisów proceduralnych dopuszczalne jest wyłącznie, gdy naruszenie tych przepisów ma charakter rażący i pozostaje w związku                   z ostatecznym rozstrzygnięciem sprawy. W odniesieniu do tych przepisów można zatem mówić o rażącym ich naruszeniu wówczas, gdy w sposób niebudzący wątpliwości, nie zastosowano ich w trakcie prowadzonego postepowania lub zastosowano je nieprawidłowo. Sąd podkreślił, że w odniesieniu do prawa procesowego, tylko niektóre przypadki mogą być kwalifikowane jako rażące. Jak bowiem podkreślił NSA w wyroku z dnia 6 stycznia 2009r. (II GSK 600/08, Lex nr 475235) posłużenie się przez ustawodawcę w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nieostrym pojęciem rażącego naruszenia prawa wymaga szczególnej staranności w budowaniu tezy, że naruszenie jasnych w treści norm proceduralnych jest rażącym naruszeniem prawa. O ile bowiem w przypadku prawa materialnego teza ta w zasadzie nie jest kwestionowana, to w odniesieniu do prawa procesowego, chociażby z uwagi na istnienie trybu wznowienia, tylko niektóre przypadki mogą być kwalifikowane jako rażące. W ocenie Sądu, skarżący wskazał na kilka naruszeń proceduralnych w postępowaniu przed organem, który wydał kwestionowaną decyzję, a które nie zostały przez SKO właściwie ocenione. Sąd wskazał, że z art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że postępowanie o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego wszczyna się na wniosek inwestora. Jest to więc postępowanie wnioskowe – nie złożenie stosownego wniosku przez inwestora uniemożliwia organowi prowadzenie                 z urzędu takiego postępowania. W rozpoznawanej sprawie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy wystąpiło w dniu 25 stycznia 2010r. Stowarzyszenie Yacht Club „Arcus” w Łomży. Wniosek taki mógł skutkować wszczęciem postępowania, pod warunkiem, że spełniał wymogi formalne, m.in. w zakresie podpisu przez osoby uprawnione do działania w imieniu Organizacji. Z dołączonego przez skarżącego do akt sprawy wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że organem uprawnionym do reprezentowania Stowarzyszenia Yacht Club „Arcus” jest zarząd, a do dokonywania czynności prawnych w imieniu zarządu wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu, w tym prezesa – komandora lub wiceprezesa – wicekomandora. Tymczasem wniosek wszczynający postępowanie w sprawie został podpisany tylko przez Kierownika Ośrodka – Józefa Zarzyckiego, a zatem osobę, która nie była uprawniona do samodzielnej reprezentacji Stowarzyszenia. WSA w Białymstoku wskazał, że brak właściwych podpisów pod wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnej w konkretnej sprawie jest brakiem usuwalnym i na organie, do którego wniosek taki został złożony ciąży obowiązek wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia tego braku  w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Przepis art. 64 § 2 kpa, który nakłada na organ taki obowiązek jest realizacją wyrażonej w art. 9 kpa zasady ogólnej postepowania administracyjnego stanowiącej, że organy administracji państwowej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Powołując  się na wyrok NSA z 8 lutego 2008r. II OSK 327/06, Sąd wskazał, że niezastosowanie się do tego obowiązku przez Burmistrza Rajgrodu i nie wezwanie wnioskodawcy do usunięcia braku wniosku należałoby, ocenić jako rażące naruszenia zarówno art. 64 § 2 kpa jak i art. 9 kpa. Odnośnie wniosku wszczynającego postępowanie zakończonego decyzją Burmistrza Rajgrodu z 5 lutego 2010r., w kontekście art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Sąd stwierdził, że dotyczył on ustalenia warunków zabudowy, a nie ustalenia lokalizacji inwestycji publicznej. Wprawdzie na wniosku dopisano odręcznie słowa „inwestycji celu publicznego”, tym niemniej SKO nie ustaliło, kiedy przedmiotową poprawkę naniesiono i czy zrobiła to osoba uprawniona. Zdaniem WSA w Białymstoku ustalenia te są tym bardziej istotne, że prowadzenie w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego może być prowadzone wyłącznie na wniosek inwestora, a wniosek taki, wbrew stanowisku SKO, nie może być dorozumiany. WSA w Białymstoku wskazał, że organy administracji publicznej zobowiązane są z urzędu przestrzegać przepisów regulujących inicjatywę wszczęcia postępowania zaś naruszenie zasady skargowości kwalifikowane jest jako rażące naruszenie prawa procesowego. Ponadto WSA w Białymstoku zarzucił, że w  aktach postępowania brak jest jakiegokolwiek dowodu, że sporna decyzja została doręczona stronom w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości co świadczy o naruszeniu art. 53 ust. 1 ustawy planistycznej.

Sąd podkreślił, że powyższe uchybienia proceduralne są bezsporne i organ powinien w prowadzonym ponownie postępowaniu przeanalizować na nowo prawidłowość wszczęcia sprawy w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, a następnie ustalić, czy doszło w tym zakresie do naruszenia prawa. Sąd zobowiązał Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży do kierowania się poglądem Sądu dotyczącym uznania naruszenia prawa za rażące. WSA w Białymstoku stwierdził, że  ustalenie, że od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego upłynęło 12 miesięcy nie zwalnia Samorządowego Kolegium Odwoławczego od obowiązku rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z 5 lutego 2010r. w kontekście art. 158 § 2 kpa.

Sąd powołując się na art. 6 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. (Dz.U. z 2004r., nr 261, poz. 2603) w zw. z art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, podzielił pogląd Samorządowego Kolegium Odwoławczego, że inwestycja objęta decyzją z 4 lutego 2010r. jest inwestycją celu publicznego, ponieważ dotyczy budowy publicznego obiektu sportowego. Dla kwalifikacji danej inwestycji jako inwestycji celu publicznego nie ma znaczenia, czy inwestorem jest podmiot publiczny, czy prywatny. Pojęcie inwestycji celu publicznego jest oparte na kryterium przedmiotowym, nie zaś podmiotowym czy funkcjonalnym. Oznacza to, że inwestycję tego typu stanowi każde działanie o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, które realizuje cele publiczne, bez względu na to, czy inwestorem jest podmiot prywatny czy publiczny. Wg. Sądu nie ma również znaczenia zaangażowanie środków publicznych. Inwestycja celu publicznego może być finansowana równie dobrze w całości ze środków prywatnych, jak i publicznych, o ile tylko realizuje cele z art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013r., sygn. akt II OSK 2539/11 oddalił skargę kasacyjną Stowarzyszenia Yacht Club
„Arcus” od powyższego wyroku WSA w Białymstoku z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt. II SA/Bk 322/11.



Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży rozpatrując wniosek zważyło, co następuje :

Zgodnie z art. 156. § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 267) Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która:

1)   wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości;

2)   wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa;

3)   dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;

4)   została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;

5)   była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;

6)   w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą;

7)   zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, obowiązkiem organu administracji publicznej jest rozpatrywanie sprawy wyłącznie w granicach określonych przez przepis art. 156 § 1 kpa co oznacza, że w tym postepowaniu organ administracji publicznej ustala czy zachodzą przesłanki nieważności decyzji, natomiast nie jest uprawniony do orzekania co do istoty sprawy rozstrzygniętej kontrolowaną decyzją.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz doktrynie przyjęto, że rażące naruszenie prawa, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że ta decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Podkreśla się także, że naruszenie przepisów proceduralnych może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji. Pojęcie naruszonego prawa należy rozumieć szeroko, ponieważ składają się na nie przepisy prawa materialnego i procesowego oraz przepisy o charakterze ustrojowym i kompetencyjnym. Naruszenie przepisów o charakterze czysto proceduralnym może być podstawą stwierdzenia nieważności, wtedy gdy ustawodawca całkowicie jasno i wyraźnie wymaga dochowania określonego warunku procesowego i jego pominięcie nie da się pogodzić z porządkiem prawnym (por. wyrok NSA z dnia 25 listopada 2010r. II OSK 1803/09 Lex 746803).

Przepisy szczególne mogą wyłączać niekiedy stwierdzanie nieważności na rzecz stwierdzania niezgodności decyzji z prawem. Zgodnie z art. 53 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dwanaście miesięcy. Art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio. (por. wyrok NSA z dnia 18 maja 2011 r., II OSK 899/10, LEX nr 992657: „Po upływie 12 miesięcy od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji żadne wady prawne tej decyzji, nawet tak poważne jak wydanie decyzji przez niewłaściwy organ czy z rażącym naruszeniem przepisów ustawy, nie uprawniają do stwierdzenie nieważności decyzji w trybie art. 156 k.p.a."). NSA wskazuje, że w takich sytuacjach znajduje natomiast odpowiednie zastosowanie art. 158 § 2 k.p.a. (przewidujący stwierdzenie wydania decyzji z naruszeniem prawa). Po upływie 12-miesięcy od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji żadne wady prawne tej decyzji, nawet tak poważne jak wydanie decyzji przez niewłaściwy organ, czy z rażącym naruszeniem przepisów ustawy, nie uprawniają do stwierdzenie nieważności decyzji w trybie art. 156 k.p.a. Ratio legis unormowania zawartego w powołanych przepisach zmierza do zwiększenia stabilności takich decyzji.

Przepis art. 53 ust. 7 ustawy planistycznej wyłącza zatem zastosowanie regulacji Kodeksu postępowania administracyjnego określających czas, po którego upływie, pomimo istnienia podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji (art. 156 § 1) decyzje te nie są eliminowane z obrotu prawnego. Z art. 156 § 2 kpa wynika, iż możliwość stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, w zależności od podstawy powodującej nieważność, albo jest nieograniczona czasowo, albo może być dokonana, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło 10 lat. Czas na wyeliminowanie wadliwych decyzji o ustaleniu

lokalizacji inwestycji celu publicznego został ograniczony do 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia. Rozwiązania przyjęte w art. 53 ust. 7 zwraca się w większym stopniu niż odpowiadające im unormowania Kodeksu postępowania administracyjnego ku zasadzie trwałości decyzji administracyjnej, a co za tym idzie, i zasadzie pewności obrotu prawnego, "kosztem" zasady weryfikacji ostatecznej decyzji w trybie postępowania administracyjnego. Upływ 12-miesięcznego terminu do stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego sanuje rozstrzygnięcie w sprawie, uniemożliwiając jego wzruszenie.

Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy planistycznej z 2003 r. o wydaniu decyzji kończącej postępowanie lokalizacyjne strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie.

O spornej decyzji powiadamiano przez opublikowanie jej treści na stronie BIP Urzędu Miejskiego w Rajgrodzie w dniu 12 lutego 2010r. a także umieszczenie na tablicy ogłoszeń w tym samym dniu co wynika z informacji Urzędu Miejskiego w Rajgrodzie z dnia 2 października 2013r., a także poprzez doręczenie decyzji właścicielom nieruchomości na której była lokalizowana inwestycja. Zgodnie z informacją Urzędu Miejskiego w Rajgrodzie z 20 października 2013r. powyższe sposoby (tablica ogłoszeń + strona internetowa BIP) są również formami zawiadamiania o wydaniu decyzji w sposób zwyczajowo przyjęty na terenie Gminy Rajgród. Mając na uwadze art. 49 K.p.a. skutek doręczenia nastąpił 26 lutego 2010r. i od dnia następnego po tej dacie można było liczyć 12 miesięczny termin o jakim mowa w art. 53 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Termin ten upłynął w dniu 26 lutego 2011r. W konsekwencji w dniu wydania niniejszej decyzji istnieje przeszkoda do stwierdzenia nieważności decyzji.

Wykonując zalecenie WSA w Białymstoku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży ustaliło na podstawie oświadczenia Józefa Zarzeckiego  z dnia 4 października 2013r., że wniosek złożony w dniu 25 stycznia 2010r.                    o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego został złożony na urzędowym druku przeznaczonym dla warunków zabudowy a jego zmiana polegająca na dopisaniu słów „ inwestycji celu publicznego” nastąpiła  w dniu złożenia tego wniosku oraz że od początku intencją Stowarzyszenia było aby planowana inwestycja realizowała cele publiczne w oparciu o statut Stowarzyszenia. Józef Zarzecki w oświadczeniu podkreślił, że składając przedmiotowy wniosek działał w imieniu i za zgodą Zarządu Stowarzyszenia a także, że wniosek w wypadku wezwania do uzupełnienia braków formalnych z całą pewnością zostałby uzupełniony.  Dodał, że inwestycja została zrealizowana i oddana do użytku                 w dniu 30 września 2013r.     

W przedmiotowej sprawie zarówno z nagłówka i z treści decyzji Burmistrza Rajgrodu z dnia 5 lutego 2010r. wynika, iż jest to decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, tj. decyzja o której mowa w art. 53 ust. 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Mając na uwadze pogląd WSA w Białymstoku wyrażony w wyroku z dnia 9 sierpnia 2011r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży stwierdza jednocześnie, że wniosek złożony 25 stycznia 2010r. obarczony jest brakiem formalnym w postaci podpisania go przez Józefa Zarzeckiego, który nie był uprawniony do samodzielnej reprezentacji Stowarzyszenia. Z wypisu  z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że do składania czynności prawnych w imieniu zarządu Stowarzyszenia Yacht Club „Arcus” wymagane jest współdziałanie dwóch członków zarządu, w tym prezesa – komandora lub wiceprezesa – wicekomandora . Tym samym niezastosowanie się Burmistrza Rajgrodu do obowiązku wezwania wnioskodawcy do usunięcia braku wniosku stanowi rażące naruszenie art. 64 § 2 kpa jak i jednej z podstawowych zasad ogólnych postępowania administracyjnego wynikającej z art. 9 kpa, stanowiącej, że organy administracji państwowej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Ponadto rozpoznanie wniosku podpisanego przez osobę nieuprawnioną do samodzielnej reprezentacji stowarzyszenia stanowiło o rażącym naruszeniu art. 52 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zgodnie z którym ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.

Wydane przez organ I instancji rozstrzygnięcie, pomimo swej wadliwości, stanowi decyzję o lokalizacji celu publicznego, a w konsekwencji zastosowanie w odniesieniu do niej musiał znaleźć art. 53 ust. 7 ustawy planistycznej oraz art. 158 § 2 kpa.

Biorąc powyższe pod uwagę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łomży orzekło jak w sentencji decyzji.



Pouczenie

Strona niezadowolona z niniejszej decyzji może zwrócić się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łomży z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.



przewodniczący -  Grzegorz Leszczyński (spr.)

członkowie        -  Anna Magdalena Zawadzka

-  Karolina Modzelewska





Otrzymują na adresy z akt sprawy:                                                                            

1.    Organizacja Pożytku Publicznego, Yacht Club „Arcus”

2.    Krzysztof Stasiewicz

3.    Starosta Grajewski

4.    Agencja Nieruchomości Rolnych w Suwałkach

5.    Marszałek Województwa Podlaskiego

6.    Burmistrz Rajgrodu

7.    Ogłoszenie w BIP SKO w Łomży

8.    a/a.